A. van den Enden - Prinses Irene Brigade

Ga naar de inhoud

A. van den Enden

Erelijst gesneuvelden > Namenlijst slachtoffers VK
Achternaam: Enden
Tussenvoegsels: van den
Voornamen: Adrianus
Voorletters: A.
Rang: Sold.
Mil. onderdeel: Kon.Ned.Brig.Prinses Irene
Geboorteplaats: Princenhage
Geboortedatum: 01-11-1909
Overlijdensplaats: Dunstable-Berkshampslead, Bedfordshire
Overlijdensdatum: 25-09-1943
Begraafplaats: Borough Cemetery te Wolverhampton Gemeente Wolverhampton  
Provincie: Staffordshire
Land: Verenigd Koninkrijk
Vak: WP
Nummer: 35

Bron foto grafsteen: OGS

De ouders van Ad waren Adrianus van den Enden (1875-1947) en Wilhelmina Franken (1873-1944). Ze kregen samen negen kinderen: Johannes (1901-1965),  Johanna (1904-1989), Johannis (1905-1977) Petronella (1906-1907), Petronella  (1908-1973), Adrianus (1909-1943), Marinus (1912-1983), Wilhelmus (*1914) en  Cornelis (*1916).


(foto:  P.J. van den Enden)

Adrianus was op 31 augustus 1932 in Breda getrouwd met Antonia Rasenberg (*Hoge en Lage Zwaluwe 1908). Ze woonden in Princenhage en kregen samen twee kinderen.
25 september 1943 kwam A. van den Enden, chauffeur bij een busbedrijf uit Breda, samen met burgerchauffeur Piet Slits uit Helmond, om het leven bij een auto-ongeluk in Dunstable, nabij Luton.
Op 25 september 1943 was hij met enkele collega's in een open vrachtwagen op weg naar een bioscoopvoorstelling in Luton.  In Little Gaddiston (nabij Ashridge camp) sprong hij samen met Piet uit de open laadbak en vervolgens werden ze doodgedrukt door een achterop rijdende personenauto.  

Bidprentje (Bron C. Hijszeler)

Een achterneef van Adrianus, Pieter-Jan, vond  in de paperassen van zijn opa het volgende krantenbericht van 8 oktober 1943

De laatste eer:

Het was een mooie Septembermorgen toen een eenvoudige, maar plechtige stoet zich verzamelde bij de katholieke kerk in T....., om de laatste eer te bewijzen aan twee kameraden A. van den Enden en P. Slits, die op 25 september door een zoo droevig ongeval om het leven zijn gekomen.

De kisten, gedekt met de Nederlandsche vlag, gedragen door vrienden en gevolgd door alle belangstellenden werden door de Geestelijkheid bij den Kerkingang opgewacht. Het soldatenkoor zette gregoriaanse gezangen in terwijl de vrienden  de kisten liks en rechts van het Hoofdaltaar opstelden.

De heilige mis werd door den Aalmoezenier, Fr. Cuyten opgedragen, terwijl eenige soldaten als misdienaren dienst deden. Het soldatenkoor zong plechtige de stemmige requiem.

Na de heiligemis en de absoute brachten de dragers het stoffelijk overschot van hun vrienden naar de gereedstaande auto's en alle aanwezigen begaven zich naar de Merridale Road, waar de stoet zich opstelde voor den gang naar de laatste rustplaats. 'n Heel plechtig oogenblik was het betreden van het kerkhof onder den zang van " In Paradisum"

Pater Cuyten, bijgestaan door den Pastoor van de kerk nabij het kamp, leidde de begrafenisplechtigheid, besloten door een gezamelijk gebed voor de overledenen. Daarna trad Kapitein W. naar voren, in zijn hoedanigheid van Commandant van de Transport- Afdeeling, waartoe de beide overledenen behoorden. Hij bracht in 'n korte toespraak in herinnering hoe beide overledenen in Nederland, België en Noord-Frankrijk den oorlog hadden meegemaakt en nu reeds drie en een half jaar lid waren van de Brigade in Engeland. Namens alle kameraden, chauffeurs verspreid over de verschillende eenheden van ons leger, nam hij plechtig afscheid van hen en memoreerde de leege plaats die zij achterlieten, in de harten van vrienden, zoowel in het leger als van de burgers, die door hun  aanwezigheid hier de overledenen eerden. "Zij zijn ons voor gegaan naar de plaats, waar wij eens zullen volgen. Dat zij rusten in Vrede". Hierop sprak Kapitein S. in het Engelsch, in zijn functie als Verbindingsofficier en bracht de laatste groet namens het Britsche geallieerde leger.
Nadat verschillende bloemstukken rond beide groeven zijn gelegd, bracht het vuurpeloton het salvovuur.
Na een oogenblik stilte trad de Brigade-Commandant naar voren, gevolgd door de overige aanwezigen, om een voor een den laatste Militairen groet te brengen.
Hiermede was de plechtigheid afgeloopen.
Maar onzen kameraden zullen nog lang na dezen dag voortleven in de herinnering van vele vrienden, die zij hier in Engeland gevonden en gemaakt hadden.
Terug naar de inhoud