Naar Belgische grens - Prinses Irene Brigade

Ga naar de inhoud

Naar Belgische grens

Tocht door België
Op 3 september 1944 werd Prins Bernhard door de Nederlandse regering aangewezen als bevelhebber der Nederlandse strijdkrachten. De Prinses Irene Brigade bleef echter onder operationeel bevel van de Britse 21ste legergroep. De Ruyter van Steveninck wilde graag dat de Irene Brigade als eerste voet op eigen bodem kon zetten en diende daarom op 4 september het verzoek in, om bij het 2e Britse leger te worden ingedeeld, aangezien deze was bestemd om Nederland te bevrijden. Het Geallieerde opperbevel wilde koningin Wilhelmina en de Nederlandse regering de eer laten en tevens voor de Brigade zelf, die zich bewezen had als een geoefende troep. Uiteindelijk werd het verzoek ingewilligd. Ze kreeg opdracht zich naar het 300 km verderop gelegen Belgische Diest te begeven waar het onder commando zou komen van de Britse Garde Pantserdivisie, waarna ze weer in de frontlijn aanwezig zou zijn. Onderwijl hadden onderdelen van dit legerkorps en de Belgische Brigade o.l.v. kolonel Piron, Brussel al bereikt.


Routekaartje uitgereikt aan de Recce




Routekaartje uitgereikt aan de Recce

'Het was een enorme tocht die 's nachts werd afgelegd. Het was eerst bewolkt en het regende. Je kon zo goed als niets zien en de verlichting mocht niet aan. Gelukkig was er later in de nacht weer maanlicht.'


Bron: onbekend

Nog diezelfde avond om 21.00 uur vertrok de Brigade richting Airaines waar zij net naar middernacht aankwam in de zogenaamde Concentration Area. Daarna kwam het bevel de Brigade, onder het commando van het 30e legerkorps meteen te verplaatsen, via Amiens, Doullens, Arras, Douai, Tournai, naar St. Pieters Leeuw, net onder Brussel. 's Morgens op 6 september overschreed men de grens bij België en om 10.30 uur was men na een razendsnelle rit van 270 km op de plaats van bestemming. Hier ontmoetten Irenemannen bemanningsleden van Engelse pantserwagens die vol trots vertelden dat ze tijdens een verkenningstocht al even de Nederlandse grens waren overgetrokken.
Hier werd de Brigade onder het operationeel bevel van het XXXe Legerkorps gesteld. Al snel volgt de order op te marcheren naar Beringen, om daar de Quards Armoured Division te ondersteunen. Na een rustpauze van enkele uren kwamen ze in de namiddag aan in Brussel. Het was een onvergetelijke tocht. Horden mensen haalden de Brigade als bevrijders binnen. Het was èèn dicht zwaaiende, juichende mensenmassa. Zelfs met lage snelheid kon niet verder worden gereden. De voertuigen werden door de menigte tot stilstand gedwongen.

' Voor het eerst werden ons in het Nederlands pruimen, appels, peren door kindertjes aangeboden.'


                                                                                                                                                                                                                                                                                 Doortocht door Leuven

' Wie het waagde zijn hoofd buiten de wagen te steken, werd ogenblikkelijk omhelsd en gezoend.'

'Bloemen, drank, sigaren, confetti werden ons door de mooiste en prachtig uitziende Brusselse schonen toegeworpen, namen moesten worden opgeschreven en vele dames waren niet uit de wagens te slaan. Sommige reden zelfs illegaal mee tot ver buiten Leuven.....'

'In Brussel was het een enorme feeststemming. Overal vlaggen. Bakken met tomaten en fruit werden ons toegeworpen. In Leuven was het nog erger. We konden haast niet door de drommen mensen heenkomen.'

'Ik zat in de auto en mijn hoofd werd naar buiten getrokken en mijn wangen platgekust. Overal hoorde je roepen:' Hup Holland' en 'Oranje boven.'

'In Leuven boden mensen van de Leuvense Philipsfabriek  de leiding van de Brigade tien radio's aan.. Directeur Plieger ging als 'gedeputeerde te velde' mee en kreeg zelfs een uniform.'

De Brigade was dus ingedeeld bij de Britse Garde-Pantserdivisie en moest zich via Leuven richting Diest begeven. Ook in Leuven was er geen doorkomen aan: bloemenkransen, drank, gezang en vrouwen vielen de brigademannen ten deel. Grote delen van Zuid-België waren bevrijd, maar hier en daar waren nog steeds Duitse eenheden en sluipschutters actief.

Dagboekpassages uit deze periode

Terug naar de inhoud