Quotes - Prinses Irene Brigade

Ga naar de inhoud

Quotes

Overpeinzingen
 
'Misschien was het wel typisch voor de hele Brigade: een legertje van individuen. Het was een bonte verzameling mensen van achttien tot over de veertig jaar, afkomstig uit alle windstreken. Sommigen vrijwillig gekomen, andere in het buitenland opgeroepen, gestudeerde mensen die meerdere talen spraken en eenvoudige boeren uit Canada, mensen met een duistere of droevige achtergrond en sommige die net moeders paplepel ontgroeid waren.'

'Vijf jaar van huis, ook al had ik geen vrouw en kinderen in Engeland, dan nog ontgroei je elkaar, moet je weer opnieuw beginnen. Ik hoorde het ook van anderen.'

'Wat ze ook zeggen, die oorlog gaat nooit voorbij. Je leeft zo goed mogelijk door. Soms heb je een beetje geluk nodig. Goed werk, gezondheid, een pensioen bij je A.O.W. Niemand van de jongens bij de Brigade is er een cent wijzer van geworden. In andere landen hebben ze tenminste nog een pensioen gekregen. Hier niet!'

'De Duitsers hadden bij  Falaise al een flinke tik gekregen en die wilden wegwezen. We holden  achter ze aan. Af en toe kwam er een met zijn handen omhoog uit het bos  lopen. Te hooi en te gras kwamen we ze tegen. Duitsers waar mensen rotzak  tegen riepen, waren gewone jongens die dit liever ook allemaal niet  wilden. We lieten ze wel hun laarzen uittrekken, want die waren veel beter dan onze schoenen. Achteraf begrepen we dat dat volgens de Geneefse  conventie niet had gemogen.'

'Montgomery had het over de verwoestende uitwerking die de bombardementen op de linies van de Duitsers zou hebben. Mooi niet, dus. Ze kunnen nog zovel bombarderen, maar niet alles is te raken. De luchtmacht mag zo te keer gaan, de grondtroepen moeten toch het vuile werk opknappen.'

'Nooit verzuim ik bij het passeren van de brug bij Hedel een blik te werpen in de richting van het haventje om zo de gesneuvelden daar te gedenken. Ik leefde door, zij sloten hun leven daar af. '
'Had men na de capitulatie de door België en Frankrijk rondzwervende troepen en individuele militairen kunnen samenvoegen en naar Engeland kunnen overbrengen, dan was de militaire mankracht om de strijd vanuit Engeland voort te zetten veel effectiever geweest.'

'Ik vind dat er veel te veel is geschreven over het Militair Gezag en veel te weinig over de Brigade zelf. Wie niet goed genoeg was voor onze Brigade ging naar het Militair Gezag in Londen. Je kon zo stom niet zijn of je kon er wel terecht. Wij noemden het ook spottend Militair Gezeik. Voor promotie moest je daar wezen. Wie je daar niet zag lopen met balken en strepen. Zij zijn met de schouderkloppen gaan strijken, die de Brigade toekwamen.'

'Tot 1980 werd de Irene Brigade vergeten en/of niet genoemd. In dit bewuste jaar was bijvoorbeeld Den Haag vergeten dat de Irene Brigade de stad 35 jaar daarvoor als eerste geallieerde 'troop' binnenreed. Alles en iedereen was voor de festiviteiten uitgenodigd en wij waren weer vergeten.'

'Ik vind het een voorrecht dat ik heb mogen vechten voor de bevrijding van Nederland. Tegenwoordig heb ik een heel ander idee gekregen over oorlog. Ik ben pacifist!'

'De laatste jaren weten we wat oorlogssyndromen zijn, veel mannen  van de Irene Brigade hebben de oorlog gelukkig overleefd, maar lang niet iedereen heeft die oorlog verwerkt.'

'Wat Lou de Jong heeft geschreven over de Brigade, is t.o.v. al diegenen (o.a. dienstplichtigen) die in Engeland hebben gezeten een ongehoorde schande! Daar is niet een woord waardering of respect voor en vooral voor mensen van de Brigade erg teleurstellend. Een van mijn mannen ging in 1940 weg en zag pas in 1945 zijn kind van vier en een half jaar terug. Wat zijn vrouw daarvan denkt dat er nooit over de Brigade is geschreven...' (vara-ZI, 22 mei 1982)

'Als ik over onze oorlogservaringen spreek, bedenk ik altijd weer: datgene wat we nu zijn kunnen we niet los denken van die oorlog.'

' Ik praat nooit over de oorlog, met niemand. Ik wil ook geen oorlogsfilms zien. Je voelt meteen als iemand daar begrip voor heeft.'

'Hoe is het mogelijk dat je een boterham zit te eten en merkt dat er teveel boter en abrikozenjam opzit, terwijl de granaatscherven om je oren vliegen.'

'In oorlogstijd hebben we geleerd samen te delen en wat vriendschap is...'

'Verder kreeg je een soort onverschilligheid over je: een Tomorrow- nevers- comes-gevoel. Van laten we nu maar vrolijk zijn, want morgen sterven we. Dat moest ook wel, want anders hield je het niet vol.'

'Toch was de bevolking in Noord-Frankrijk niet zo enthousiast als later in België en Nederland. In sommige streken hadden de Duitsers zich tamelijk netjes gedragen en de bevolking met rust gelaten. De geallieerden kwamen na vier jaar alles weer overhoop halen. Veel meisjes hadden bijvoorbeeld verkering gekregen met Duitsers. Het is zelfs gebeurd dat die meisjes op Engelsen schoten, nadat die hun verloofde hadden gedood of gevangen genomen. Ik zag dat Franse meisjes Duitse krijgsgevangenen om de nek vlogen. Ik dacht nog: "Daar heb ik toch meer recht op".'

'Ik voel mij diep beschaamd als ik 's avonds naar het journaal de wapens van heden ten dage zie. We hebben er niets van geleerd: steeds meer en meer verschrikkelijke wapens.'

'Je vraagt je soms af of de vrede en de vrijheid en nog zoveel meer waarvan we allen vandaag genieten kunnen en welke m. i. helaas vaak zo gruwelijk misbruikt worden, de prijs waard is die we ervoor betaald hebben. Marius Kroon en zoveel duizenden met hem hebben hun leven daarvoor gegeven, het minste wat wij doen kunnen hun nagedachtenis thuis daarvoor te eren. Tot nu toe heb ik, B. Kolenbrander, dat hier in Canada elk jaar nog op mijn manier kunnen doen, wanneer we hier onze Remembers-day hadden voor de gevallenen van beide wereldoorlogen.'

'Geef de Nederlandse soldaat de indruk dat er van hogerhand met hem gesold wordt en hij zal er, onafgebroken kankerend, de kantjes aflopen. Maar geef hem een duidelijk doel en betrouwbare leiding en hij zal behoorlijk werk leveren. Telkens wanneer zich in de Brigade een lastig of gevaarlijk karwei voordeed, stonden de vrijwilligers in de rij. Commando-opleiding? Tallozen gaven zich op. Parachutistencursussen? Onmiddellijk volgeboekt.'

'De eerste de beste Londenaar wist, na het lezen van zijn krant, beter dan wij hoe de frontlijn liep en welke Duitse divisies tegenover ons stonden. Je hoorde wel eens wat, maar dat was veel te weinig om een goed beeld van de situatie te krijgen.'

'Het was oorlog en het was hij of ik. Zo werkte dat. Het is meer dan waarschijnlijk dat ik meer Duitsers heb omgebracht. Maar als je met een heel peloton vuurde, wist je bijna nooit wie raak schoot.'

'Ik ben later onderscheiden met het Bronzen Kruis, omdat 't toevallig goed is gegaan. Voor hetzelfde geld was ik dood geweest. Dan was 't een houten kruis geworden.'

'Later werd op het graf een ruwhouten kruis geplaatst met het naamplaatje van de gesneuvelde Duitser eraan vastgeknoopt. Ik stond naast de oude Duitser en zei tegen hem: "Schade, aber Ihr habt den Krieg gewollt". Eigenlijk een dooddoener eerste klas, dacht ik. De man keek mij met een rustige blik aan. "Du bist noch jung", antwoordde hij, "ein Mann von Jahren wie ich will keinen Krieg. Und er dort hat ihn auch nicht gewollt".

'Was deze strijd het verlies van  van zoveel mensenlevens waard? Ja zonder meer! Vrijheid is zo ontzettend veel waard, maar het is toch wel een vreemde zaak dat het verdedigd moet worden.'

'Een Garderegiment dat de traditie van de Irene Brigade voortzet  is veel waard, een geweldige opdracht, dat zal blijven voortduren totdat ze misschien ooit met Koninklijke Besluiten gaan knoeien...'
Terug naar de inhoud