A.O. Verstraeten
Erelijst gesneuvelden > Namenlijst slachtoffers VK
Achternaam: Verstraeten
De Reep op de Sassing
` Hier zien we Oscar samen met zijn toenmalige vriendin Gilberte Milo.
André werd op het Nederlandse Ereveld Borough Cemetery te Wolverhampton begraven.
De collega's van Andrè en zijn verloofde bij zijn graf
Voornamen: André Oscar
Voorletters: A.O.
Rang: Sold.1e kl.
Mil. onderdeel: Ned.Tr.Engeland
Geboorteplaats: Axel
Geboortedatum: 28-10-1920
Overlijdensplaats: Wolverhampton, Staffordshire
Overlijdensdatum: 02-10-1944
Begraafplaats: Borough Cemetery te Wolverhampton
Gemeente: Wolverhampton
Provincie: Staffordshire
Land: Verenigd Koninkrijk
Vak: WP
Nummer: 39
Bron foto grafsteen: OGS
De Reep op de Sassing
De ouders van André waren metselaar Edmond "Mon" Verstraeten (*Assenede 1891-Westdorpe 1962) en Irma Carolina de Vleeschauwer (*Kieldrecht 1892-Westdorpe 1973).
Familiefoto uit begin jaren dertig: v.l.n.r. Margaretha, Edmond, Camiel, Rachel, Irma en André
Ze trouwden op 29 januari 1914 en kregen op de Reep op de zgn. Sassing (gehucht tussen Axel en Sluiskil) samen vier kinderen: Rachel Felicita Melanie (1914-2011) die in 1935 trouwde met chauffeur Eduardus Franciscus van Esbroek (1914-1987), Camillus (*1915) , Margaretha (*1917) en André Oscar (1920-1944).
In de jaren vijftig verhuisde het gezin naar Axel, waar ze in de Weststraat een IJscohuis runden.
In de meidagen van 1940 nam vrijgezel André als truckchauffeur de plaats in van zijn zwager Edward van Esbroek, die al enkele kinderen had en geen risico wilde lopen. André werd gedwongen om terugtrekkende marechaussees met een vrachtauto naar het zuiden te brengen. Ze overnachtten in Frankrijk in kazernes of kloosters. Van de marechaussees moest hij wc's schoonmaken, soms gebeurde dat hardhandig....Onderweg in Frankrijk zagen zij nauwelijks soldaten, maar burgers op de vlucht des te meer.
Na bijna vier weken omzwervingen tot in Nantes toe, kwamen ze uiteindelijk aan in Brest, waar de marechaussees aan boord gingen. De chauffeurs wilden hun vrachtwagen niet in de steek laten en lieten de eerste boot naar Engeland vertrekken. Na een week op de kade te hebben gestaan, zijn ze toch met het vrachtschip de Flensburg naar Engeland vertrokken. Ze hadden weinig keus, omdat ze dachten dat de Duitsers het ook op hun hadden gemunt, omdat ze Nederlandse troepen hadden geholpen te ontsnappen.
Na bijna vier weken omzwervingen tot in Nantes toe, kwamen ze uiteindelijk aan in Brest, waar de marechaussees aan boord gingen. De chauffeurs wilden hun vrachtwagen niet in de steek laten en lieten de eerste boot naar Engeland vertrekken. Na een week op de kade te hebben gestaan, zijn ze toch met het vrachtschip de Flensburg naar Engeland vertrokken. Ze hadden weinig keus, omdat ze dachten dat de Duitsers het ook op hun hadden gemunt, omdat ze Nederlandse troepen hadden geholpen te ontsnappen.
Klik hier voor het dagboek van André over de eerste oorlogsweken.
De chauffeurs werden met alle andere Nederlandse troepen naar Porthcawl gedirigeerd, waar ze in een tentenkamp verbleven. De positie van de chauffeurs was uitzichtloos: ze konden niet terug naar Nederland, maar mochten als burger ook niet in een militair kamp verblijven. Er hing een gevangenis of interneringskamp boven hun hoofd. Ze waren vanzelfsprekend erg gebeten op de marechaussees, die hen dit had aangedaan......
In een uithoek van het tentenkamp verbleven ze met acht man in een tent. Ze moesten wachtlopen, corvee doen, aardappels schillen e.d. Bij hoog bezoek werd hen verboden zich buiten de tent te begeven. Tussenkomst van een Engelse advocaat bewerkstelligde dat de contracten met de chauffeurs werden nageleefd en ze kregen eindelijk loon. Minister van Kleffens, namens de regering, zorgde daarna dat hun positie verder werd verbeterd. Op 29 januari 1941 te Congleton moesten alle chauffeurs een contract tekenen als vrijwillig dienend militair en werden zodoende 'vrijwillig' ingelijfd bij de Prinses Irene Brigade.
Zeeuwse burgerchauffeurs in Wrottesley Park, Wolverhampton, oktober 1941. Links vooraan André, rechts Dhr. Ortele uit Axel.
André had ook muzikale kwaliteiten
` Hier zien we Oscar samen met zijn toenmalige vriendin Gilberte Milo.
Klik hier voor telegram en brieven van André uit Engeland
Op 2 oktober 1944 werd André ingeschakeld bij het ontruimen van het kamp Wrottesley Park in Wolverhampton. Hij was de laatste die met zijn legertruck het kamp uitreed. Op weg naar het zuiden raakte hij betrokken bij een aanrijding met een personenauto. Zijn verwondingen waren zo ernstig, dat hij daaraan is overleden.
André werd op het Nederlandse Ereveld Borough Cemetery te Wolverhampton begraven.
De collega's van Andrè en zijn verloofde bij zijn graf
Irma en Rachel Verstraeten brachten na de oorlog een bezoek aan het graf van André in Wolverhampton en vertelden aan een journalist, dat hij als jongen van negentien nog nooit één dag van huis was geweest.
Het Oorlogsherinneringskruis van Andrè
Bron foto's: Annie Schoof-van Esbroek
Op 15 september 2017 was er eindelijk na 73 jaar erkenning voor André Verstraeten. Annie Schoofs, een nicht van André, en webmaster Richard van de Velde onthulden onder toeziend oog van tientallen belangstellenden op de Katholieke Begraafplaats in Axel een mooie plaquette naast het graf van zijn ouders. De organisatie was in handen van Mario Maas en een aantal vrijwilligers van het plaatselijke WOII-museum Gdynia.