Bren gun

Wolverhampton > Wrottesley Park > Wapens

Bren (van Brno, naar de Slowaakse stad van het ontwerp en naar Enfield, de Engelse plaats van de wapenfabriek van de Britten) gewoonlijk de Bren gun genoemd, was een reeks van lichte machinegeweren in gebruik genomen door Groot-Brittannië in de jaren dertig en gebruikt in diverse oorlogen tot 1991. Het is de Engelse nr. 1 licht machinegeweer (LMG) in Wereldoorlog II, maar het werd ook gebruikt in de Korea- en zelfs nog in de Falkland- en Golf-oorlogen.

Bren was een gewijzigde versie van een Tsjechoslowaaks ontwerp van een licht machinegeweer,de ZB vz.26, die Britse legerambtenaren in de jaren dertig hadden getest. De latere Bren kenmerkte zich door het fraai gebogen magazijn Hoewel het werd geleverd met een tweepoot, kon het ook op een driepoot worden gezet of op een voertuig gemonteerd. Er kwamen uiteindelijk de volgende versies van het wapen: Mk 1, Mk 1a, Mk 2, Mk 3 en als laatste de Mk 4.

.303 patroon

180px-8mm mauser

Het Britse Leger keurde, na uitgebreide proeven, de Tsjechoslowaakse ZB vz.26 in 1935 goed. Men vroeg aan de fabriek in Brno een vergunning voor vervaardiging ervan en het oorspronkelijk ontwerp werd gewijzigd en aan Britse eisen aangepast. De belangrijkste veranderingen waren het magazijn en de loop. Het magazijn was speciaal gebogen voor de .303 omrande patroon, een verandering t.o.v. diverse randloze (bijv. de mauser- patronen). Deze wijzigingen werden gecategoriseerd in de benoemingen: ZB vz. 27, ZB vz. 30, ZB vz. 32, en tenslotte ZB vz. 33, die Bren genoemd werd.

De Bren gebruikte dezelfde .303 munitie als de standaard Britse Lee Enfield, en vuurde tussen 480 en 540 kogels per minuut, afhankelijk van het model. De Bren kon door één enkele militair worden gebruikt, maar het vereiste een tweede persoon om de hulpmiddelen, reserveonderdelen en extra munitie te dragen. Elk geweer werd geleverd met een reserveloop, dat snel kon worden verwisseld als het tijdens aanhoudend schieten oververhit werd. De latere geweren kregen een chroomgevoerde loop, die minder hittegevoelig was. De Bren werd gevoed d.m.v. een magazijn, waardoor het trager was en vaker herladen moest worden dan bijvoorbeeld de .303 Vickers. Daar stond tegenover dat de Bren wel een stuk lichter was. Omdat het gemakkelijker draagbaar was, kon het zowel in de loop als uit staande posities makkelijker worden gebruikt. Het magazijn verhinderde ook dat de munitie vuil werd, wat meer een probleem was met de Vickers met zijn canvas kogelstrengen. Het wapen heeft een bereik van ruim 550 meter.

In het algemeen, werd de Bren beschouwd als een betrouwbaar en efficiënt licht machinegeweer, niettemin kwamen er uit Noord-Afrika meldingen dat de Bren regelmatig vastliep door het fijne zand uit de Sahara. Het magazijn was gevuld met 30 kogels, maar in de praktijk gewoonlijk gevuld met slechts 28 of 29 . Zo voorkwam men dat de spanning op de veren niet te hoog werd en verhinderde het bovendien vastlopen, wat vaak gebeurde bij andere wapens van dit soort .

Specificaties:

Werking

luchtgekoeld, op gas, gevoed m.b.v magazijn
keuze: automatisch of enkel schots

Kaliber

.303 (7.696 mm)

De snelheid

2440 fps

Capaciteit

Magazijn voor 30 kogels

(MkI had ronde trommel voor 100 kogels)

Gewicht

10 kg zonder magazijn
8 kg voor Mk IV

Totale lengte

45.5 inch (42.9 inch voor Mk IV)

Kogels p/m.

500-520 kogels

Bereik

550m

Munitie

(1) bal Mk6; 215 gr. kogel, 33 gr. last (fps van 1970)