Brengun carrier
Wolverhampton > Wrottesley Park > Wagenpark
De brencarrierEen groot voordeel van deze rupsvoertuigen was, dat ze eenvoudiger om versperringen heen kunnen, waardoor colonnes niet zo snel meer vastliepen. Voor de bezetting van de carriers zorgde een infanteriepeloton.
De nieuwe lichtgepantserde open Loydcarriers hadden in tegenstelling tot de Brencarrier, die er drie hadden, vier 'buggy-wheels' aan elke kant. Ze hadden allebei dezelfde Ford V8 motor, die diep in het binnenste was gemonteerd en zodoende moeilijk bereikbaar was bij eventuele reparaties. Het stuursysteem was van beide hetzelfde: een van de twee rupsbanden werd afgeremd d.m.v. segmenten in een remtrommel op de cardanas.
De bediening van de remtrommels was verschillend. Bij de Brencarriers trok een verticaal gemonteerd stuurrad de remkabels om beurten aan, terwijl twee staande hefbomen bij de Loydcarriers deze taak hebben. Het lijken meer twee op handrem lijkende handels die links en rechts de rupsbanden konden afremmen. Deze carriers met hun ongesynchroniseerde 4-versnellingsbak, konden een snelheid halen van bijna 50 km p/u. Het opschakelen ging via de 'double clutch' methode.
De Loyd carrier
Opslag van Brencarriers in Wolverhampton
Pauze voor de Brencarriers tijdens een oefening. Rechtsvoor Dhr. Vaders
De Brencarrier was van boven open, er konden vier personen in, de twee voor waren de chauffeur en de commandant. Achterin zaten de twee mannen aan weerszijden van de oude watergekoelde Vickers-machinegeweer: de schutter en zijn helper. De voornaamste taak van de helper was de zware driepoot versjouwen en het aandragen van de munitiedozen.
