Vertier
Congleton
De goede contacten met de plaatselijke bevolking vergoedden evenwel veel van de ongemakken. Congleton bezat veel industrie, o.m. textiel-, melk-, en sigarettenfabrieken. Het had tevens een Village-Hall (voor de 'dances') twee bioscopen (zie foto), tien kerken en een veemarkt. Het was dus een doorsnee Engels industriestadje. 
De mannen van het Legioen vonden snel hun weg in de bioscoop en de pubs, zoals Kings Arms, van Congleton en werden zeer gewaardeerd door de dames die in de laatste maanden niet zo heel veel mannelijk gezelschap gewend waren. En dus waren deze stoere militairen met hun grappige accent (althans de meesten) zeer welkom gezelschap. Dit wekte natuurlijk nogal wat jaloezie bij de Engelse militairen die met verlof waren. En zodoende zijn er in Congleton wel eens Hollands-Engelse veldslagen geleverd die niet in het oefenprogramma stonden ... In het gewone leven werden de Hollanders zeer goed geaccepteerd. Anders dan de andere "vreemdelingen" in het Verenigd Koninkrijk (Amerikanen, Polen, e.d.) stonden ze niet op eigen gelegenheden, zoals clubs en kerken. Ze mengden zich gewoon met de bevolking en maakten zodoende zeer veel vrienden. Vooral bij de plaatselijke schonen stonden ze bekend om hun hoffelijkheid.'De plaatselijke predikant George stelde niet alleen zijn huis, maar ook zijn kerk en de social hall ter beschikking van ons.'
'Het probleem was dat er in Congleton behalve aardappelen schillen, kaarten, exerceren en wachtlopen bijna niets te doen was.'
'Rond de fabrieken was een kolonie van vrouwen ontstaan, die door met een soldaat te trouwen wel Nederlander werden, maar de taal niet spraken.'
Vele militairen brachten daarom regelmatig bezoeken aan Britse gezinnen in Congleton en omgeving. Onvermijdelijk kwamen ze daar ook in aanraking met de plaatselijke schonen. Tientallen militairen vonden in deze periode hun levensgeluk en er werden in die periode maar liefst 88 Anglo-Dutch baby's geboren.
Vanwege zware meerdaagse oefeningen, die samen met de fanatieke Home Guard, werden gehouden, kregen alle militairen per kwartaal 7 dagen vakantieverlof. Ze konden dan gaan en staan waar ze wilden. De treinreis werd door O&O betaald, alle andere kosten waren voor eigen rekening. Vrij reizen was vooral populair bij in Nederland getrouwde militairen, daar die slechts 50%van hun salaris kregen uitbetaald, daar hun echtgenotes thuis 'doorbetaald' kregen.