Germans, H. - Prinses Irene Brigade

Ga naar de inhoud

Germans, H.

Erelijst gesneuvelden > Namenlijst slachtoffers Veldtocht
Achternaam: Germans
Voornaam: Heimen
Voorletters: H.
Rang: Sergt.
Mil. Onderdeel: Kon.Ned.Brig.Prinses Irene
Geboorteplaats: Haarlemmerliede
Geboortedatum: 13-08-1909
Overlijdensplaats: Hedel
Overlijdensdatum: 25-04-1945   
Begraafplaats: N.H. Begraafplaats te Spaarndam
Gemeente: Haarlem
Provincie: Noord-Holland
Land:   Nederland        


In de jaren zestig is bovengetoond graf  vervangen door de oorlogsgravenstichting. Bij hoge uitzondering is de weduwe van Heimen in 1972 ook in dit graf  bijgezet.

Heimen Germans Sr. werd op 13 augustus 1909 geboren aan de Veldweg 16 in de gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude. Hij trouwde met Mijntje Rademaker en kreeg twee kinderen bij haar Stijntje en Heimen jr. (*1940).
Heimen is huisschilder van beroep en is een begenadigde voetbalspits bij de plaatselijke AFC Spaarndam. Kort na de geboorte van zijn zoon Heimen jr. kreeg hij een oproep om tijdens de mobilisatie in actieve dienst te komen.

Zeeland 1939, rechtsvoor Heimen

Op 10 mei 1940 was hij gestationeerd in Zeeland en nam hij deel aan de gevechten. Heimen ontkwam met nog een aantal manschappen via Duinkerken naar Engeland, waar hij zich in Portcawl aansloot bij het Nederlands Legioen. In maart 1942 schreef hij zich in voor de parachutistenopleiding.  

Zijn vrouw Mijntje kreeg via het Rode Kruis na veertien maanden eindelijk bericht van hem en een briefwisseling kwam tot stand. "Tante Mijntje", zoals het dorp haar kende, en de kinderen hadden het moeilijk. Zij assisteerde dikwijls de plaatselijke dokter Heusdens bij bevallingen en was dan de kraamhulp voor de eerste tien dagen. Heel gewoon was het dan dat haar twee kinderen bij het kraamgezin verbleven en meeaten. Op deze manier kon zij, in die heel moeilijke oorlogsjaren, de eindjes aan elkaar te knopen.

Als oud-voetballer van voetbalvereniging AFC Spaarndam, maakte hij als spits ook deel uit van de voetbalploeg van de Brigade.
Hij landde in juni 1944 in Normandië ook als parachutist. Via de aanvullingstroepen kwam hij uiteindelijk weer bij de Prinses Irene Brigade terecht.
Heimen overleed op 25 april 1945 op 35-jarige leeftijd bij gevechten te Hedel.
De pelotonscommandopost (boerderij De Woerd) van luitenant Rueb was hier bijna door de Duitsers overlopen. Ze zaten al in de tuin en hadden zich in de gebouwen achter de boerderij verschanst. Toch wist luitenant De Roos de post te bereiken.
'Via de veldtelefoon meldde hij de majoor: "Ik zit hier, stuur direct versterking anders ben ik het kwijt !" De toestand was kritiek. '
Een hevige vuurstoot had de 2 inch mortier van  het peloton buiten gevecht gesteld. Twee mannen raakten zwaargewond. Eén van hen werd door Rueb en korporaal Tiemersma naar binnen gedragen. De andere, soldaat Van Veenendaal, zou de volgende dag aan zijn verwondingen bezwijken.
Sergeant Germans rende de boerderij binnen om hulp te vragen voor zijn 2de sectie. Door een kogel werd hij van achteren getroffen en zakte naast zijn pelotonscommandant in elkaar. Hij was op slag dood.
Verbeten probeerden de luitenants De Roos en Rueb met handgranaten en vuur uit hun stenguns, de vijand uit de boerderij te houden. Toen zette het derde peloton van sergeant-majoor Huizinga net op tijd de aanval in.  (zie voor vervolg verslag bij "Hedel" elders op deze website.)


1e graf te Hedel


Eind april 1945 ontstonden er in zijn geboortedorp Spaarndam geruchten over een naderend capitulatie van de Duitsers. "Tante Mijntje" kreeg bezoek van iemand uit het zuiden. Deze persoon vertelde dat, zodra de strijd gestaakt werd, Heimen naar huis zou komen en dat het goed met hem ging. Vrienden en kennissen gingen aan de slag om een ereboog voor te bereiden, maar een veldprediker kwam kort na het bezoek van de “zuiderling” met het bericht dat Heimen in Hedel was gesneuveld.
Het gezin Germans was diep bedroefd en het hele dorp treurde mee. Op vrijdag 3 augustus 1945 werd Heimen met militaire eer naast de Oude Kerk te Spaarndam begraven.

Met dank aan de familie Germans en Wim  Koelman
    











Terug naar de inhoud