Steijger, G.M.J.

Erelijst gesneuvelden > Namenlijst slachtoffers Veldtocht

Achternaam: Steijger

Voornaam: Gerardus Matthijs

Voorletters:G.M.

Rang: Sold.

Mil. Onderdeel: Kon.Ned.Brig.Prinses Irene

Geboorteplaats: Delft

Geboortedatum: 28-03-1924

Overlijdensplaats: Leopoldsburg, prov. Limburg

Overlijdensdatum: 11-09-1944

Begraafplaats: Leopoldsburg War Cemetery

Gemeente: Leopoldsburg

Provincie: Limburg

Land: België

Vak: 1

Rij: C

Nummer: 1

Bron foto grafsteen: OGS

Gerard kwam uit een grote Rooms-Katholieke gezin van elf kinderen. Zijn ouders waren Anthonius Martinus Steijger en Johanna Wilhelmina Adriana Vredenbregt. Zijn vader had een spekslagerij op de Oude Kerkstraat 9, naast de grote kerk in Delft.

Gerard was voor de oorlog erg sportief, hij was een hele goeie voetballer en deed het goed op school. Hij was bovenal een goede tekenaar en kunstschilder. De drie jongste zonen Theo, Gerard en Leo (oftwel Teetje, Geetje en Leetje) waren onafscheidelijk. Ze maakten samen veel fietstochten door zuidelijk Nederland en België. Soms waren ze daarmee zelfs dagen van huis.
Gerard en Leo ontsnapten uit Nederland en verscholen zich vermoedelijk in Zuid-Frankrijk op een boot die naar Zuid-Afrika voer. Ze wilden daar naartoe, omdat hun broer Stephen daar woonde. Hij was in de jaren dertig geëmigreerd. De boot werd echter door de Engelsen bij Dakar gedwongen te stoppen en de broers werden ontdekt. Via het Nederlands consulaat in Marokko werden zij 'gevraagd' om zich in Engeland te melden. In eerste instantie meldden zij zich in Falmouth bij de Marine, maar doordat zij constant zeeziek werden, sloten zij zich uiteindelijk aan bij de Prinses Irene Brigade.
Leo Steijger trouwde in de oorlog met een Engelse die hij had leren kennen in Wolverhampton. Leo was niet meegegaan op avontuur richting Zuid Afrika. Hij wist in 1944 Nederland te verlaten en meldde zich bij de Amerikaanse mariniers, waarmee hij in 1945-1946 in Indonesië in actie kwam.

Gerard is met het detachement naar Suriname gegaan. Hier zien we hem in actie op de Marowijne rivier.

Klik hier voor de revaringen van zijn vriend Winand André met Mickey.

Op weg naar Engeland deden de manschappen ook New York aan. Daar is onderstaande foto genomen.

Soldaat Gerard Steijger ("Mickey", vanwege gelijkenis met filmacteur Mickey Rooney), Jack Groeneberg en Winand André in New York.

Winand André schreef een mooi artikel in de Vaandeldrager over zijn belevenissen met "Mickey", je kunt het hier op de website lezen.

Op 10 september 1944 kregen Britse manschappen van de Irish Guards de brug over het Maas-Scheldekanaal (Joe' Bridge) bij een verrassingsaanval vanaf het aanpalende industriecomplex in Overpelt ongeschonden in handen. Op dat moment leverden Duitse elitetroepen in het 12 km zuidelijker gelegen Hechtel nog hevige gevechten met de Welsh Guards in de Slag om Hechtel. Via een omsingelingsbeweging in noordoostelijke richting langs Eksel, Overpelt en Neerpelt slaagden de Irish Guards erin, het kanaal te bereiken. Door de verovering van de brug werd terugtrekkende Duitse troepen uit Hechtel de pas afgesneden.

De bevelhebber van de Irish Guards, J.O.E. Vandeleur, wist dat hij deze brug in handen moest hebben om een goede uitgangspositie te hebben om door te stoten in Nederland. De Duitsers wisten dat deze brug van belang was en hadden de brug gedekt met meerdere 88mm kannonen. In de nacht van 10 september bereikte de eerste troepen de brug. J.O.E. Vandeleur besloot de brug aan te vallen met een klein detachement van zijn tanktroepen met bescherming van de infanterie van zijn neef G.A.D. Vandeleur. Na harde gevechten waarbij veel Britse en Duitse troepen sneuvelden, kwam de brug in handen van de Irish Guards. De Duitsers hebben een paar keer geprobeerd de brug te heroveren, maar zonder succes. De gevechten rond de brug waren zo intens, dat de troepen zelfs het laatste redmiddel, de bajonetaanval, in hebben moeten zetten. De Duitsers wilde de brug opblazen, maar kregen daarvoor geen kans. De Britse genietroepen hadden de draden van de explosieven al doorgeknipt tijdens de slag.

Het duurde niet lang meer of de geallieerden zouden in Nederland zijn. Op 17 september was immers de operatie Market-Garden gepland.

Toen de Britten Nederland naderden, hadden de Guards gebrek aan Nederlandse tolken en deden ze een beroep op de Prinses Irene Brigade. Ze zochten tolken, die bovendien bekend waren in de plaatsen waar ze door zouden trekken. Volgens de gegevens werden de tolken op 7 september ter beschikking gesteld van de diverse onderdelen.

Joe's Bridge (Bron foto: R. van de Velde)

Soldaat 1e klas Gerard Steijger deed dienst bij de Irish Guards. Het is niet onwaarschijnlijk dat hij de kennis van lokale situaties had opgedaan, tijdens zijn vele fietstochten die hij met zijn beide broers in die regio had gemaakt. Hij sneuvelde op 11 september 1944 door een mortierbom bij de verdediging van Joe's Bridge .

Het gebied tussen Joe's Bridge en de Nederlandse grens was het bruggenhoofd van waaruit op 17 september het "Garden"-gedeelte van het offensief Market-Garden van start ging. Valkenswaard zou de eerste Nederlandse gemeente zijn, die door de Britten werd bevrijd.

Gedenkstenen bij Joe's Bridge (Bron foto's: R. van de Velde)

Waarschijnlijk is de brug vernoemd naar John Ormsby Evelyn Vandeleur, kortweg J.O.E. Vandeleur, de leider van de Irish Guards. Maar de troepen die de brug uiteindelijk veilig stelde, waren de troepen van het 615e Field Company Royal Engineers, bijgenaamd de Joe’s. De brug die in 1944 veroverd werd zag er niet zo uit als de huidige brug. In mei 1940 had het Belgische leger de brug opgeblazen om hem uit handen van de Duitsers te houden, die toen het land binnen vielen. De Duitsers plaatste vervolgens een nieuwe houten pontonbrug, net ten westen van de oorspronkelijke brug.