Ooggetuigeverslag van D. Badings
Tocht door België
UIT HET DAGBOEK VAN EEN M.T.O.
Eerste luitenant Dirk Badings, Motor Transport Officer van Gevechtsgroep III, hield een dagboek bij van zijn belevenissen gedurende de veldtocht van de Irene Brigade. Het zijn z'n persoonlijke indrukken en weergaven van gebeurtenissen, voorzien van tekeningen en schetsen. (Vaandeldrager 40)
7 Sept. Donderdag
Gisteren was een dag die ik nooit zal vergeten. Het is 't verhaal van een zegetocht die eindig de in een treurmars. We gingen om drie uur prompt weg uit Leeuw St. Pierre en kwamen al gauw door de voorsteden van Brussel. Weer vlaggen en gejuich. Al gauw was het door heel Brussel bekend dat de Hollanders doortrokken en iedereen was op straat. Drommen mensen verdrongen zich op de trottoirs en we konden op sommige plekken haast niet doorkomen. Als we even door iets opgehouden moesten stilstaan, kwamen de mensen je handjes geven en sommige meisjes deelden zoenen uit ! Van alles werd ons toegestopt. Chocolade, appels, tomaten, pruimen en zelfs hele kisten met bier. Ik had gewoon tranen in m'n ogen van aandoening. Wat een vreugde en uitgelaten pret.
Hetzelfde gebeurde in Leuven en nog veel meer. Daar was een enorme menigte samengestroomd en hingen de vlaggen bij duizenden uit de huizen. Weer werden we onthaald met chocolade, bier, limonade en moesten we handen geven. De Vlamingen riepen: "Leve Holland, Oranje Boven !" Ik riep maar terug "Leve België!" en m'n arm werd moe van 't zwaaien. Boven, vanuit de verdiepingramen, werden we begooid met slierten en bloemen.
Vanuit Leuven, op weg naar Diest, kwamen we eerst aan 't dorpje Labech en daarna aan een viersprong en toen gebeurde 't. De eerste recce scoutcar werd plotseling buiten actie gesteld doordat de chauffeur werd getroffen door een sniperkogel. Alle wagens stonden toen op de weg stil en moesten we de wagens uit om verdedigende posities in te nemen, terwijl de recce een patrouille zou maken. We hadden echter niet gerekend op iets ergers dan een paar snipers met machineguns. Plotseling werden we van rechts beschoten door drie tanks die zich ergens op een heuvel verdekt hadden opgesteld, 't Was zo'n groepje achtergebleven tanks die het ons lastig wilden maken en het is hun gelukt om ons vijf uur op te houden.
De eerste twee schoten waren kort, toen kregen we een voltreffer op de truck van de 3" Mortieren, daarna één vlakbij de radiowagen. Beide voertuigen werden vernield. De truck vloog met een grote knal uit elkaar en een pikzwarte paddenstoel van rook verhief zich dreigend boven de bomen uit. De wirelesswagen vloog in brand en werd een totaal verlies. Er kwamen nog wat schoten en twee Loydcarriers van de A.Tk. vlogen in brand. Voor we de andere wagens in veiligheid konden brengen, vlogen nog twee jeeps in brand omdat ze te dicht op elkaar stonden en de chauffeurs niet meer erbij konden, omdat de mortierbommen uit elkaar begonnen te springen.
Toen de wagens omgedraaid waren en terugreden, kwamen ze op een open stuk onder mitrailleurvuur en één troopcarrier vloog in brand. Ik lag daar vlakbij en kon niet over de weg komen, omdat het vuur daar juist over lag. Ben toen naar voren gegaan om te kijken wat er nog te redden was, maar 't was te gevaarlijk. De projectielen van de A.Tk. begonnen ook uit elkaar te slaan en het geknal was oorverdovend, de stukken ijzer vlogen door de bomen.
Van onze jongens werd één zwaar gewond. Hij kreeg een granaat op zijn voeten en ze werden allebei afgeslagen. Nog vijftien anderen werden gewond en we verloren alles tezamen zeven wagens en een motorfiets.
Toen ik bij de eerste beschieting in de greppel sprong, schoot m'n knie weer uit het lid. Ik hoopte maar dat er verder niets zou gebeuren, want hard of ver lopen kon ik toen niet meer. Ik heb met m'n Duitse geweer achter de berm gelegen en hield de bosrand aan de linkerkant maar in de gaten. Je kon nooit weten of ze daar ook niet zaten om ons te verrassen.
Na een uur heb ik de overgebleven wagens allen op een bouwland geplaatst en in een volgorde die is opgegeven door de Majoor. We hebben toen gewacht tot de tanks waren verdreven en dat heeft ons ongeveer vier uur gekost. Het was zwarte nacht toen we weer verder gingen en met veel moeite en gevloek heb ik de wagens op de weg gekregen. Het regende pijpenstelen en er kwam een storm opzetten.
't Werd een akelige rit maar gelukkig maar kort. We gingen door Diest waar alle straten weer gedrapeerd waren met het zwart-geel-rood van de Brabantse vlag. Van Diest nog een klein eindje de weg op naar het Albertkanaal en daar alle wagens aan de rechterkant op de tramlijn gezet. De storm was vreselijk en 't goot van de regen, een ellendig geheel. Iedereen was doodop en nog rillerig van de schrik.
We horen dat we misschien om 4 uur weer door zouden trekken over 't Albertkanaal naar de Hollandse grens. Velen zijn toen maar gaan zitten slapen in de wagens maar ik heb me geïnstalleerd op zacht hooi in een schuur en heerlijk geslapen, tot ik om 7 uur werd gewekt.
Vandaag steeds gewacht op orders om verder te gaan maar 't kon niet omdat de brug over 't Albertkanaal nog niet klaar was. De brug wordt gelegd onder vijandelijk vuur. Ik neem m'n petje af voor de engineers daar. Je moet toch maar moedig zijn om zoiets te doen. Het beste is om maar hard door te werken, dan heb je geen tijd om ergens aan te denken.
Ik had toch gisteren de schrik te pakken en wist niet hoe ver en hoe diep ik eerst moest kruipen. Na een paar minuten ging het echter over en ben ik me weer gaan verplaatsen om alle schade op te nemen. Alleen bij het machinegeweervuur ben ik weer achter 't walletje gedoken en maar goed ook. De tracers vlogen lagen over de weg, net ter hoogte van een man. Er zijn nu volgens Intelligence al 3 bruggen over het kanaal en als die met elkaar in verbinding staan zal het wel weer ineens opschieten en gaan we de Hollandse grens over.
Net gehoord dat we vannacht nog blijven. Ik ga nu mijn bed maar opzetten en eens heerlijk pitten met m'n pyjama aan.
8 sept. vrijdag
Duitsers zijn vandaag gerapporteerd voor 't Albertkanaal die de brug met mortiervuur bestoken. De 1ste Gevechtsgroep is daar in stelling om de brug te beveiligen. Eén van de Brigades van de Guards Division is bezig deze vervelend Moffen op te ruimen. Ongeveer 300 man zijn gevangen genomen en de rest gedood. Er waren ook enige Hollandse zwarthemden bij. Wat er zit is een conglomeraat van 25 verschillende onderdelen. Daaruit blijkt dat er hoegenaamd geen verband is in 't overblijfsel van 't Duitse leger. Ze kunnen het ons echter erg lastig maken, dat hebben we eergisteren aan den lijve ondervonden.
Vanmiddag gaan we de brug over en komen aan de andere kant in stelling om de brug tegen eventuele aanvallen te beveiligen. We zullen er niet lang zijn, denk ik, want de bruggenhoofden van Geel, Beringen en Hasselt worden bij elkaar getrokken tot één groot en dan gaat het ineens door tot het Scheldekanaal. Wat de Mof daarachter heeft zitten is nog onbekend.
Vanmorgen kwam een Duits vliegtuig, waarschijnlijk een Messerschmidt, in razende vaart over en liet in Diest een bom vallen. Hij werd even later neergeschoten.
Bij de 2de Unit moest een zwarte jongen uit Curaçao een Hollandse SS-er ergens heenbrengen. Even later kwam hij terugmelden dat hij hem maar had doodgeschoten want hij wou z.g. weglopen. Ik geloof 't nog niet zo gauw!
Gelukkig kreeg ik vandaag van Miek post. Drie van 12 Aug. Alles goed en ze houdt nog van me, want het staat 3x onderaan de brief! Ik heb gauw een brief teruggeschreven want we staan op 't punt te vertrekken naar Beringen.
De brug wordt zo nu en dan beschoten door Duitse lange afstand kanonnen maar dit is nu ongeveer 5 uur geleden gestopt en hopen we maar dat 't zo blijft. Na een korte tocht zijn we in Beringen aangekomen en over de brug getrokken. H.Q opgemaakt op de binnenplaats van het Katholieke College. Het gebouw is al danig toegetakeld door het gevecht dat hier gisteren is gehouden. De Engelsen hadden 't dorp bezet, maar 's nachts zijn de Duitse troepen erin geslaagd om de helft van 't plaatsje te heroveren en de Engelsen over de brug terug te dringen. Vanmorgen is met behulp van tanks de positie hersteld en rollen de wagens weer met honderdtallen over de brug.
De burgers begonnen eruit te lopen want ze hebben een nare tijd gehad, levende in de kelders tijdens al 't gevecht. Er zijn zelfs enkele burgers met geweld uit de kelders gesleurd en gedood, dus de schrik zit erin. Het was voor hen een grote geruststelling dat we er waren. Ze konden met ons desgewenst praten in hun eigen taal !
Ik heb m'n bed gespreid in een basement en hoop eens een nacht goed te kunnen slapen. Het is koud buiten en 't stormt.
9 sept. Zaterdag
Alweer een week voorbij en m'n voorspelling dat we deze weekend in Holland zouden zijn is niet uitgekomen. Integendeel, we hebben een warme nacht gehad en 's morgens begonnen de Duitsers een aanval op de brug !
Het begon om kwart voor 12 toen ik plotseling wakker schrok van een hevige ontploffing, en jawel hoor, in geregelde tussenpozen kwamen de zware projectielen aansuizen en vielen verspreid door 't hele dorp. Om 2 uur weer en om 4 nog eens en 't was niet leuk. Ik zat wel een beetje in de knijp en had m'n hoofd maar flink onder de dekens om me te beschermen tegen eventueel vliegende glassplinters. Inderdaad, toen één van de granaten een beetje dichtbij viel, kwam er een scherf het raam influiten en bleef in een hoek ronddraaien.
Het gedeelte van Buismans platoon dat rusten in een boerenschuurtje kreeg een direct hit en 6 man werden zwaargewond. Dat was wel erg ongelukkig want 't schuurt nog vrij ver van de brug waar al de granaten op bedoeld waren. De brug is niet geraakt en steeds zijn de tanks erover getrokken. We dachten dat we dus veilig genoeg zaten maar vanmorgen vroeg, toen ik nog onder de dekens lag, hoorde ik een rikketikketikke van een mitrailleur en schieten van geweren en een grote klap. Ik heb me gauw aangekleed iedereen met z'n wapen op post bij verschillende punten van het college om eventuele invallers te weren.
Het was even in de rats zitten, maar de Moffen konden niet door het moorddadig vuur S.P.guns en onze mortieren en machinegeweren komen en trokken terug in de bossen tussen het kanaal en de weg naar B.Leopold stond iets voor ons in brand en 't was pracht gezicht om alles uit elkaar te zien spatten in de meest grillige vormen van licht en rook. Ze hadden n.l. een trein ammowagens van de Engelsen weten te verrassen.
Later bleek dat ong. 500 man geprobeerd hadden de brug te heroveren. Er kwam naderhand zeer veel gevangenen langs toen het bos gezuiverd werd met tanks en infanterie van de 2de G.Groep. Jonge kerels die ditmaal niet zwijgzaam waren. Ze vertelden ons te behoren bij een parachutistenregiment en ze waren 5 dagen geleden uit Hoek van Holland door Brabant vervoerd naar Breda. Moesten daar eruit omdat Engelse tanks er waren en zijn verder naar B. Leopold gelopen ! Hier dienden ze als aanvulling voor de achtergeblevenen troepen en hadden opdracht om ten van alles de brug te vernielen. Dat is ze niet gelukt. Ik zie dat ze nu al verscheidene bruggen 't kanaal hebben gemaakt en daarbij rijnaken gebruiken als bruggenhoofden.